اندر حکایات کلاس های المپیادی دانشگاه های پیام نور !

هرگونه تدریسی که در یک کلاس، ناشی از بی حوصلگی، ناشی از کم وقتی، ناشی از بی اهتمامی و بی اعتنایی به درس، بی اعتنایی به دانشجو، بی اعتنایی به وقت و ساعت انجام بگیرد، مناسب شأن دانشگاه امروزِ کشور ما نیست. من تأیید می کنم که ما بایستی اساتید استخوان دار و قدیمی قوی و باارزش را با اصرار در دانشگاه حفظ کنیم- که دوستان اشاره کردند- در کنار این مؤکداً عرض می کنم که بایستی از اساتید جوان و پرانگیزه هم استفاده بشود و وارد بشوند. ما نباید در هیچ بخشی دچار کمبود استاد و خلأ استاد باشیم.(1)

بارها این جمله را شنیده اید که دانشگاه پیام نور جای رفع اشکال است و نه جای تدریس ! از آن طرف هم برخی از کتاب های  این دانشگاه با آن قطر زیاد و سختی فراوانشان گویی برای المپیادهای علمی تالیف شده اند ! البته به نظر بنده از المپیاد هم فراتر است چون برای المپیادی ها جلسات کافی آموزشی و رفع اشکال گذاشته می شود اما ما چون به آن حد از جلسات نیازی نداریم با 4 جلسه هم اشکالاتمان رفع می شود  آن هم در حد نیم ساعت !

این که می گویم نیم ساعت مبالغه نیست خودتان بارها دیده اید! مثلا یکی از دانشجویان علوم پایه می گفت استاد فلان درس ما(که اتفاقا درس سختی هم است) در حدود نیم ساعت سه فصل را برایمان رفع اشکال کرد !!! با یک حساب سرانگشتی ساده اگر فرض بگیریم که از هر فصل سه سوال به صورت اشکال مطرح شود و برای هر کدام حدود ده دقیقه زمان صرف شود یک ساعت و نیم زمان صرف رفع اشکال این سه فصل می شود، بنابراین به این استاد عزیز باید تبریک گفت که در حدود یک سوم این زمان توانسته رفع اشکال بنماید.احسنتم!البته ما اساتید از این بهتر هم داریم ، مثلا هستند اساتیدی در رشته های انسانی که به توانایی های المپیادی دانشجویانشان به حدی اعتقاد دارند که   می گویند شما نیازی به همان 4 جلسه هم ندارید و خواندن خودتان در خانه جهت کسب نمره قبولی کفایت می کند ، من هم جهت سپاس از زحمات شما 6 نمره ناقابل را خدمتتان می دهم فقط اسمتان را روی یک کاغذ بنویسید که فراموش نکنم !

حتما بارها این جمله را شنیده اید و شنیده ایم و شنیده اند که خدا با آن همه رحمت و مهربانیش که خیلی از گناهان ما را با یک کار خوب و یا توبه می بخشد از حق الناس نمی گذرد، حتی از حق الناسی که بر گردن شهید است !

در نتیجه از طرفی عقل و شرع حکم می کند که تمام تلاشمان را بکنیم تا اولا حق الناسی برگردنمان نیفتد و ثانیا اگر هم حق الناسی برگردنمان افتاد در پی جبران و کسب حلالیت باشیم!از طرفی دیگر هم طبق آیات قرآن و سیره معصومین(ع) امر به معروف و نهی از منکر واجب است و اصلا  همین نبود امر به معروف و نهی از منکر است که سبب تباهی یک جامعه می شود. برای همین بر خود فرض می دارم که به برخی از اساتید گرانقدر و محترم که خواسته یا ناخواسته، دانسته یا ندانسته با دیر آمدن هایشان سر کلاس و زود رفتن هایشان، با رفع اشکال های به سرعت نورشان، با تعطیل کردن تمام جلسات کلاسشان با وعده نمره مستمر 6 به دانشجوهایشان، با نمره های میان ترم دادن بدون حساب کتابشان و... که باعث ضایع شدن حقوق دانشجوهایشان می شود بگویم که این کارها حق الناس است و پاسخ دادن به آن ها در آن طرف(آخرت)کاری بسی سخت و دشوار است. اصلا شاید جواب دادن به آن ها غیر ممکن باشد، یعنی جوابی نداشته باشند که بدهد ...خب دیگر اطاله کلام نمیکنم، به قول شاعر در خانه اگر کس است همین یک حرف که گفتم بس است !

راستی همانطور که در مقاله قبلی خدمتتان عرض کردم بنده مخالف نگاه صفر و صدی یا همان سیاه و سفید به مسائل هستم. بنابراین در همین جا اعلام می کنم که این عده اساتید که در بالا گفتم تعدادشان کم است یعنی انشاالله که کم است و بیشتر اساتید ما پیامی نوری ها حواسشان به این مسائل است و رعایت می کنند.

---------------------------------------

پی نوشت ها:

1) بیانات رهبر معظم انقلاب در دانشگاه فردوسی مشهد25/ 02/ 1386