انرژی هسته ای ، یک بام و چند هوا !

در ایام انتخابات ریاست جمهوری یازدهم ، دکتر روحانی شعارهایی در مورد تغییر در سیاست خارجی ، رفع تحریم ها و بهبود وضعیت اقتصادی مردم می داد . بعد از پیروزی در انتخابات ، ایشان به بخشی از شعارهای خود یعنی تغییر در سیاست خارجی عمل کردند ؛ اما بخش دیگر یعنی بهبود وضعیت اقتصادی علی رغم تلاش ایشان و کابینه همراه ، آن طور که باید و شاید تاکنون محقق نشده است.

طی سفر آقای روحانی به نیویورک ، زمینه توافق ژنو فراهم شد و پس از آن با جلساتی که آقای ظریف و تیم مذاکره کننده در طول شش دوره با 5+1 داشتند توافق ژنو حاصل شد.

روز سوم آذر ماه سال 92 از طرف کلید دار دولت امید و تدبیر ، دکتر روحانی ، نامه ای در مورد موفقیت آمیز بودن توافق ژنو ، خطاب به مقام معظم رهبری ، امام خامنه ای  ارسال شد. در بخشی از این نامه اینگونه آمده است که:"دستاوردهای قطعی این توافق اولیه، به رسمیت شناخته ‌شدن حقوق هسته‌ای ایران و حراست از دستاوردهای هسته‌ای فرزندان این مرز و بوم بوده است . و در کنار آن با توقف روند تحریم‌های ظالمانه، بخشی از فشارهای غیرقانونی در تحریم‌های یک‌جانبه برداشته و فروپاشی سازمان تحریم آغاز شده است... "

رئیس جمهور محترم در این نامه صراحتاً اعلام کردند ، که دستاورد قطعی این توافق به رسمیت شناخته شدن حقوق هسته ای ایران است ! اما سوال اینجاست ، دقیقا در کجای متن توافق نامه سخن از به رسمیت شناختن حقوق هسته ای ایران آمده است؟ و اساساً اگر چنین حقوقی در توافق نامه به رسمیت شناخته بود  چرا بعد از توافق ، آمریکا اعلام کرد که ما حق غنی سازی ایران را به رسمیت   نشناخته ایم؟! همچنین جان کری سه روز پس از اجرای توافق ژنو می گوید : "اگر ایران توافق ژنو را نقض کند، گزینه نظامی روی میز خواهد بود."

درحالی که نه در متن توافق نامه و نه در سخنان غربی ها ، نشانی از به رسمیت شناخته شدن حق غنی سازی هسته ای ایران نیست ؛ ما 26 امتیاز به غرب داده ایم که نتیجه آن عملاً تعطیلی کل راکتور آب سنگین اراک ، سه چهارم نطنز و نصف فردو بوده است. وقتی در این توافق نامه پذیرفته ایم هر اقدام ایران در زمینه هسته‌ای ، از این به بعد مستلزم کسب اجازه از غربی‌ها باشد.  یعنی اگر آمریکایی ها میلشان کشید هیچ اقدام    هسته ای نداشته باشیم ؛ ما هم باید طبق توافقی که کرده ایم بپذیریم!

ما متعهد شده ایم غنی سازی 20 درصد متوقف شود ، بیشتر از 5 درصد غنی سازی نکنیم ، و نیمی از سوخت 20 درصد       هسته ای موجود را نیز به سوخت 5 درصد اکسید کنیم ، پذیرفته ایم نظارت های آژانس (بخوانید جاسوسی ها) بیشتر از قبل شود ، پذیرفته ایم تأسیسات هسته ای را گسترش ندهیم ، یعنی حتی اجازه نصب یک سانتریفیوژ را هم نداریم ! پذیرفته ایم ...

اما در مقابل ، امتیازات گرانبهایی که غربی ها به ما می دهند ! فقط برگرداندن پول‌های بلوکه شده خودمان ، آن هم در 8 قسط به مبلغ 4.2 میلیارد است.

گفته‌اند تحریم طلا، خودرو و پتروشیمی را نیز تعلیق می‌کنند. و نکته قابل ذکر این است که در اینجا درآمد تضمین شده‌ای وجود ندارد ، بلکه صرفاً به ما می‌گویند در این حوزه‌ها می‌توانید تجارت کنید.

امتیاز بعدی حدود 1.3 میلیارد پول غیر مستقیم است ، به این صورت که ایران می‌تواند آن را صرفاً برای خرید دارو، غذا، پرداخت شهریه دانشجویان، پرداخت هزینه‌های پزشکی و پرداخت بدهی‌هایش به  سازمان‌های بین‌المللی استفاده کند. یعنی ما هیچ اختیار و آزادی عملی در استفاده از آن نخواهیم داشت ...

و این در حالیست که تحریم‌های اساسی همچون نفت، بانک، بیمه و امثال آن ، اصلاً دست نمی‌خورد. و یقیناً اینها نگه داشته‌ می شوند برای گام آخر ، تا در ازای آن ، از ایران ، جمع و اوراق کردن کل برنامه صنعتی غنی‌سازی‌اش را درخواست کنند . این تمام داستان تحریم است!

این معامله آنقدر نامتوازن است که برخی کارشناسان غربی خودشان هم صدایشان درآمده و ابراز تعجب کرده‌اند. "دیوید آلبرایت" رئیس موسسه علوم و امنیت که از مشاوران فنی سیا است ، می‌گوید: "باور نمی‌کردم ایران روزی بپذیرد که اصلاً سانتریفیوژ نسازد و آمریکا هم آماده بود از این کوتاه بیاید." "رابرت آینهورن" که تا همین اواخر از اعضای تیم مذاکره‌ کننده آمریکا بود ، می‌گوید: "این معامله خیلی بهتر از چیزی است که آمریکا فکرش را می‌کرد." "جان کری" هم در جلسه استماع مجلس نمایندگان ، می‌گوید:"برخی طرف‌ها در 1+5 آماده معامله‌های بسیار بهتری با ایران بودند. دوستان آنقدر برای توافق عجله داشتند که در یک جاهایی از خود آمریکا هم جلوتر زده‌اند."

ما برای به دست آوردن فناوری هسته ای خون دل ها خورده ایم...دانشمندان شهید داده ایم...میلیاردها تومان از بیت المال خرج کرده ایم...مقابل تحریم ها قد علم کرده ایم و مقاومت ها کرده ایم...به همین دلیل هم انتظار نداریم به "خیال" شکسته شدن دیوار تحریم ، آن را مفت از دست بدهیم!

پس در حال حاضر که به نظر میرسد آن چیزی که شکسته ، غرور ملی مان بوده نه دیوار تحریم! بهتر است دولت اعتدال به جای کم سواد خواندن و برخورد نامتعادل با منتقدین و بی قانون خواندن نیمی از ملت که به کلید دار دولت تدبیر و امید رأی ندادند ، تفاوت میان آنچه مرقوم داشته اند و آنچه عمل کرده اند را برای ملت ایران مشخص کنند چرا که جز این ، انتظاری از دولت راستگویان نمی رود!