پیام مردم برای آنهایی که پیام نه دی را دریافت نکرد ه اند
خیانت به مردم دیگر به چه صورتی می توانداتفاق بیفتد؛ وقتی میشود چشم ها را بست و همه چیز را فراموش کرد ؟ حتی کشته شدن حسین غلام کبیری ها و صانع ژاله ها و ...را. وقتی می شود فتنه علیه مردم را به "سوء تفاهم" تعبیر کرد و تلاش برای براندازی نظام را به "حق" خویشتن یاد کرد؟!
در سال 88 به برکت مشارکت85درصدی مردم و تلاش مسئولان برگزاری انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری ، که رنگی نو به زندگی اجتماعی مردم زده بود همه چیز فراهم شد تا ایران به یک ابر قدرت مردمی در جهان تبدیل شود.
امااین پیروزی حتی برای اندک زمانی کام مردم را شیرین نکرد. شکست خوردگان انتخابات به همراه تمام اعوان و انصار داخلی و خارجی شان با جسارت تمام خواستار خیانت به آرای مردمی شدند که با اعتماد به نظام و دلبستگی به آرمان های انقلاب به پای صندوق های رأی آمده بودند و هیچ شکی به امانت داری نظام نداشتند.
البته ابطال انتخابات کمترین خواسته آنها بود و حاصل بیانیه ها و نامه های بدون سلام و السلام آنها که موجب دعوت به اردو کشی خیابانی ، ایجاد نا امنی و شورش های خیابانی در پایتخت و دیگر شهرهای بزرگ کشور، اقدام علیه امنیت ملی ، نشر اکاذیب ، تخریب اموال عمومی ، تجاوز به حقوق شهروندی ، کشتن انسان های بی گناه ، تخریب چهره حکومت اسلامی در اذهان عمومی و جامعه بین الملل شد، چیزی جز نافرمانی مدنی دیکته شده از جزوه های جین شارپ نبود؛و خبر از توطئه ای بزرگتر می داد.
وقتی امت همیشه در صحنه ایران اسلامی در 9 دی 88 با حماسه آفرینی خود در دفاع تمام قد از ولایت در پی هتک حرمت عاشورای حسینی توسط فتنه گران ، طومار ایشان را برای همیشه در هم پیچیدند؛ کمتر کسی بود که فکر کند، هنوز هستند کسانی که حوادث بعد از انتخابات 88 را به یک دعوای انتخاباتی تعبیر کنند ودر پی تلخ کردن مجدد کام ملت باشند.
فکری که البته اشتباه نبود؛ چرا که وضوح سازمان یافتگی این حرکت جهت براندازی نظام، برای ملت هوشیار ایران، روشن بود؛ ولی فقدان عنصر بصیرت، در بعضی خواص، چه در جایگاه نماینده مجلس ، چه در جایگاه فعال حزبی ، استاندار ، وزیر و ... باعث این کوته بینی شد که یک آقا زاده ی بهارستان نشین در نطق قبل از دستور خود در صحن علنی مجلس از فتنه 88 به عنوان دعوای سیاسی 2 کاندیدا یاد کند و در اوج بی فکری ، کمال رأفت اسلامی نظام، در حصر خانگی سران فتنه که طبق ماده 286 قانون مجازات اسلامی مفسد فی الارض هستند و باید اشد مجازات در مورد ایشان اجرا گردد را، حصری غیر قانونی بداند و قوه قضائیه را با این پرسش زیر سوال ببرد که "آیا این احکام توسط قضات عادل و مستقل صادر شده است یا قضاتی که تحت فرمان بازجوها و عناصر اطلاعاتی بوده اند؟!" اینجاست که آدم ناخودآگاه یاد گزارش اخبار 20:30 در مورد ضرب المثل معروف " گیریم پدر تو بود فاضل ، از فضل پدر تو را چه حاصل؟! " در مورد گوینده این سخنان می افتد!
حتی اگر خود را به تسامح زده و فکر کنیم که تمامی این حرکت ها صرفا دعوای انتخاباتی عده ای هوادار بوده و بس ! جسارت به عکس امام خمینی (ره) ، شعار مرگ براصل ولایت فقیه ، حرمت شکنی عاشورای حسینی و اصرار بر عدم اعلام برائت از چنین اقداماتی را از سوی سران فتنه به هیچ وجه نمی شود به تلاش برای رسیدن به حق خود در انتخابات از سوی هواداران خداجوی کاندیدای شکست خورده تعبیر کرد . بلکه باید آن را ناشی از عقده ای به طول تاریخ مقابله جریان حق با باطل ،که در باطن چهره مزورانه عده ای خواص ریشه یافته بود، دانست.حال چگونه باید با نادیده گرفتن تمام این وقایع و عدم تمایل مسببان اصلی این جریان نسبت به عذر خواهی از مردم و نظام، آن را به سوءتفاهم و صرفا دعوای انتخاباتی هواداران 2 کاندیدای انتخابات تعبیر کرد؟!
در این میان اما مردم از خواسته ای دیگر دم میزنند. در پنجمین 9دی برگزار شده در کشور ، شعارهای امت شکلی غیر از آنچه خواص بی بصیرت از آن دم میزنند داشت . شکلی به رنگ مطالبه حق ، به رنگ مطالبه محاکمه و عدم فراموشی آن رذالت ها...
براستی قوه قضاییه چه زمانی خواسته واقعی مردم ، مبنی بر محاکمه و اجرای قانون نسبت به سران فتنه و اعوان و انصارشان را در دستور کار قرار خواهد داد؟ برخورد با فتنه و فتنه گران در هر سطح و جایگاهی لازمه اجرای عدالت اجتماعی در کشور است؛ تا دیگر شاهد مزه پرانی های عده ای بی بصیرت درمورد حماسه آفرینی های مردم نباشیم.
