تمام شد غم تاریخی بشر

جهان با هزار دهان تو را به ستایش نشسته است.
دنیا از هزار دریچه آمدنت را کل می کشد.
آمدنت، بشارت صبح است برای شب های تاریک بشر؛
بشارت رهایی است برای پرندگان دل مرده؛ مژده باران است برای دشت های
حسرت به دل. زمین در خود مچاله شده است؛
جهان از ستم خسته، چشم ها به در سپید و فریادها در گلو خفه شده است.
مبارک باد پادشاهی ات بر عالم! 

دنیا از امروز نفس راحتی می کشد. هستی، در سایه سار ولایت تو آرام می گیرد.
پادشاهی ات، امان نامه آسمان ها و زمین است! مژده آمدنت،
بادها را این چنین عاشق و آواره کرده است.
به اشتیاق توست که درختان، ایستاده اند.
به احترام توست که کوه ها قیام کرده اند.
روز پادشاهی توست؛
روز تاج گذاری دوباره عدالت، روز بر تخت نشستن عزت، روز پایان اندوه،
روز لبخندهای فراگیر، روز شادی همگانی، روز خوش بختی خاکیان، روز تحیت و سلام مدام فرشتگان، روز روزهای خوش آینده، روز لحظه های مبارک و شیرین، روز چشم انتظاری جهان..
تو حسن ختام یازده آغاز تا ابد؛ آخرین بازمانده خاندان کرامتی،
آخرین باقی مانده خداوندی در زمین. ای ذخیره همیشه خدا برای روزهای مبادا، برای روزهای سخت انسان، رؤیای دیرسال عدالت در جهان.
سرنوشت محتوم عالم...!
جهان در پوست خود نمی گنجد؛
از این همه شادی فراگیر. از این همه خوش بختی... .
سلام بر تو و بر سجده های افلاکی ات!
سلام، ای وعده بی دروغ الهی! وقت آن است که از پشت پرده غیبت
بیرون آیی؛ که زخم فدک، دیری است لب به شکایت گشوده است.
بیا تا زمین را از خواب غفلت بیدار کنی؛
تا مرهمی باشی بر دردهای زینب علیهاالسلام .
هنوز سر بریده حسین علیه السلام ، در انتظار انتقام توست!
آتش سینه فاطمه علیهاالسلام ، خنکای ظهور تو را می طلبد!

خدیجه پنجی