اندر حکایات کلاس های المپیادی دانشگاه های پیام نور !

هرگونه تدریسی که در یک کلاس، ناشی از بی حوصلگی، ناشی از کم وقتی، ناشی از بی اهتمامی و بی اعتنایی به درس، بی اعتنایی به دانشجو، بی اعتنایی به وقت و ساعت انجام بگیرد، مناسب شأن دانشگاه امروزِ کشور ما نیست. من تأیید می کنم که ما بایستی اساتید استخوان دار و قدیمی قوی و باارزش را با اصرار در دانشگاه حفظ کنیم- که دوستان اشاره کردند- در کنار این مؤکداً عرض می کنم که بایستی از اساتید جوان و پرانگیزه هم استفاده بشود و وارد بشوند. ما نباید در هیچ بخشی دچار کمبود استاد و خلأ استاد باشیم.(1)

بارها این جمله را شنیده اید که دانشگاه پیام نور جای رفع اشکال است و نه جای تدریس ! از آن طرف هم برخی از کتاب های  این دانشگاه با آن قطر زیاد و سختی فراوانشان گویی برای المپیادهای علمی تالیف شده اند ! البته به نظر بنده از المپیاد هم فراتر است چون برای المپیادی ها جلسات کافی آموزشی و رفع اشکال گذاشته می شود اما ما چون به آن حد از جلسات نیازی نداریم با 4 جلسه هم اشکالاتمان رفع می شود  آن هم در حد نیم ساعت !

چه کسی نخستین بار لقب 'امام' را برای امام خمینی (ره) به کار برد؟

بسیاری از احزاب و شخصیت های سیاسی از حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی به عنوان کسی که تعبیر 'امام' را برای حضرت آیت الله خمینی نهادینه کرد نام می برند، اما این موضوع سابقه دیرینه تری دارد.

 

داستان های خواندنی !

پسر ایستاده بود کنار کوچه و گریه می‌کرد. مردی از بزرگان سامراء او را دید. آمد جلو . گفت: "پسرجان! چرا گریه می‌کنی؟ نکند اسباب‌بازی می‌خواهی. گریه ندارد خودم برایت می‌خرم."پسر بچه نگاهش کرد، گفت: " خدا ما را آفریده که بازی کنیم!؟"مرد هاج ‌و واج نگاه می‌کرد. گفت: " پس چرا گریه می‌کنی!؟" گفت:" مادرم داشت نان می‌پخت. دیدم هر کاری می‌کند چوب‌های بزرگ آتش نمی‌گیرد. چند تکه هیزم کوچک برداشت. آتش‌شان زد. گذاشت کنار چوب‌های بزرگ، آن‌ها هم شروع کردند به سوختن با خودم فکر کردم نکند ما از هیزم‌های ریز جهنم باشیم!"

استقامت در راه حق ، رمز عبور از مشکلات

این روزها مرور دوباره شکل گیری انقلاب اسلامی ما را در شناخت هویت واقعی آن و درک صحیح از موقعیت کنونی انقلاب و وظیفه ما در قبال آن یاری خواهد کرد: nر بازنگری دهه های 40 و 50 شمسی ، سلطه دو ابر قدرت شرق کمونیسم و غرب امپریالیسم بر دنیا، به خوبی قابل مشاهده است . سلطه ای که هر کشوری را برای حفظ حیات سیاسی اش وادار به سر سپردگی به یکی از دو قطب سرکش دنیا ؛ شوروی یا ایالات متحده آمریکا ، می کرد . چرا که در غیر این صورت ، در معرض تهدید جدی و خطر نابودی حتمی قرار می گرفتند

سخن سردبیر 3

باید از بهمن نوشت ، از افتخار های فجرآفرینان سال57 که منجر به تحول تاریخ این مملکت شدند. انقلاب را با این امید به ما سپردند؛که ما نیز پیرو راه آنان به دنبال خلق حماسه های فاخر در صفحات  تا ریخ انقلاب باشیم. اما تلخ کامی از وقایع تلخ روز سی دی ؛ همچون تعلیق غنی سازی بیست درصد اورانیوم ، تعطیلی سایت های هسته ای کشور و پایمال کردن خون شهیدان علی محمدی ، احمدی روشن ، رضایی نژاد و شهریاری و سکوت ما و امثال ما در این مورد و عدم مطالبه جواب از مسئولین برای این سوال که چه گرفتیم که این ها را دادیم ؟  مانع از آن می شود که سرفرازانه از روزهای انقلاب و پاسداری از آن امانت دم بزنیم...