سخن سردبیر 3

باید از بهمن نوشت ، از افتخار های فجرآفرینان سال57 که منجر به تحول تاریخ این مملکت شدند. انقلاب را با این امید به ما سپردند؛که ما نیز پیرو راه آنان به دنبال خلق حماسه های فاخر در صفحات  تا ریخ انقلاب باشیم. اما تلخ کامی از وقایع تلخ روز سی دی ؛ همچون تعلیق غنی سازی بیست درصد اورانیوم ، تعطیلی سایت های هسته ای کشور و پایمال کردن خون شهیدان علی محمدی ، احمدی روشن ، رضایی نژاد و شهریاری و سکوت ما و امثال ما در این مورد و عدم مطالبه جواب از مسئولین برای این سوال که چه گرفتیم که این ها را دادیم ؟  مانع از آن می شود که سرفرازانه از روزهای انقلاب و پاسداری از آن امانت دم بزنیم...

تمام نگرانی ها از آن است که با وجود پنهان کاری های اولیه مسئولان کشورمان از انتشار متن توافق نامه  ژنو  علی رغم اعلام رسمی آن از طرف حریف ، اقدام خدعه آمیز و ناقض توافق نامه توسط  کنگره و سنای آمریکا در تصویب چندین تحریم جدید علیه ایران تنها چند روز پس از توافق ژنو و عکس العمل ضعیف طرف ایرانی با اعلام اعتراض بی نتیجه و بی حاصل و نیز اعلام پایبندی به متن توافق نامه ، و از یک سو  اعلام مسئولین مذاکره کننده ایرانی در به رسمیت شناخته شدن حق غنی سازی برای ایران توسط استکبار جهانی ، بر خلاف اظهارات مسئولان آمریکایی مبنی بر خشکاندن انرژی هسته ای در ایران در نتیجه توافق نامه ژنو و چندین تناقض مشهود دیگر ، شاهد آن باشیم که در قدم اول نگرانی اصلی حریف فوراً برطرف می‌شود ولی نگرانی اصلی و مشکلات اصلی ما همگی برای یک گام درازمدت و طولانی ، نامعلوم و مبهم باقی بماند ...