اندر حکایات کلاس های المپیادی دانشگاه های پیام نور !

هرگونه تدریسی که در یک کلاس، ناشی از بی حوصلگی، ناشی از کم وقتی، ناشی از بی اهتمامی و بی اعتنایی به درس، بی اعتنایی به دانشجو، بی اعتنایی به وقت و ساعت انجام بگیرد، مناسب شأن دانشگاه امروزِ کشور ما نیست. من تأیید می کنم که ما بایستی اساتید استخوان دار و قدیمی قوی و باارزش را با اصرار در دانشگاه حفظ کنیم- که دوستان اشاره کردند- در کنار این مؤکداً عرض می کنم که بایستی از اساتید جوان و پرانگیزه هم استفاده بشود و وارد بشوند. ما نباید در هیچ بخشی دچار کمبود استاد و خلأ استاد باشیم.(1)

بارها این جمله را شنیده اید که دانشگاه پیام نور جای رفع اشکال است و نه جای تدریس ! از آن طرف هم برخی از کتاب های  این دانشگاه با آن قطر زیاد و سختی فراوانشان گویی برای المپیادهای علمی تالیف شده اند ! البته به نظر بنده از المپیاد هم فراتر است چون برای المپیادی ها جلسات کافی آموزشی و رفع اشکال گذاشته می شود اما ما چون به آن حد از جلسات نیازی نداریم با 4 جلسه هم اشکالاتمان رفع می شود  آن هم در حد نیم ساعت !